Ένα άτομο συνήθως ξεκινάει να σκέφτεται το παρελθόν όταν στην παρούσα φάση της ζωής του δεν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον, χαρούμενο ή συναρπαστικό. Ένας λόγος που επιστρέφουμε στα παλιά είναι επειδή… ξεχνάμε. Η ανθρώπινη μνήμη σβήνει από τη συνείδηση μας αυτό που σήμερα δεν έχει σημασία.
Ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο της ανθρώπινης ψυχολογίας είναι το «Παλιά ήταν καλύτερα».
Χρόνια μετά το χωρισμό η σχέση μπορεί να φανεί πιο όμορφη από ό, τι την βλέπατε όταν βρισκόσασταν στο στάδιο της διάλυσής της. Το παρελθόν στο οποίο θέλετε να επιστρέψετε δεν υπάρχει. Θέλετε να επιστρέψετε στο "βελτιωμένο" παρελθόν.
⠀
Το σύνδρομο των ημιτελών σχέσεων είναι:
δυσκολία αποδοχής της πραγματικότητας,
ψυχολογική δέσμευση και νοσταλγία για το παρελθόν,
αυτο-εξαπάτηση τύπου «θα τα ξαναπούμε ακόμα μια φορά/ θα ζητήσω συγγνώμη/ θα παραμείνουμε φίλοι, και ΤΟΤΕ θα ηρεμήσω»
⠀
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ‘τη φιλία’ την αναζητάει ένα άτομο που δε θέλει ακριβώς να γίνει φίλος, αλλά εύχεται να επιστρέψει σε μια σχέση οικειότητας. Όσο ‘αναμασάτε’ νοητικά το παρελθόν, η ζωή σας δεν προχωράει - δε χαίρεστε για αυτά που έχετε στο παρόν και δεν προσπαθείτε να το αλλάξετε, δεν εστιάζετε στους στόχους του μέλλοντος, απλώς χάνετε χρόνο και πνευματική δύναμη, ελπίζοντας. Για τους ψυχολόγους όλα αυτά είναι ενδείξεις ενός ανοιχτού Γκεστάλτ, που πρέπει να κλείσει, εναλλακτικά ο άνθρωπος υποσυνείδητα θα χτίζει τις καινούργιες του σχέσεις με παρόμοια σενάρια.
⠀
Το να τελιώσετε μια σχέση δεν σημαίνει να την ξεχάσετε (αυτό είναι αδύνατο, εκτός αν πάσχετε από την αμνησία). Το να κλείσετε μια σχέση είναι:
⠀
να αρχίσετε να μην νοιάζεστε πολύ για τις αναμνήσεις,
να αποδεχτείτε την αδυναμία σας να αλλάξετε αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει,
να βρείτε τη δύναμη και αυτοσεβασμό να τον σταματήσετε να σκέφτεστε τη ζωή κάποιου άλλου για να ξεκινήσετε τη δική σας.