Αποφευκτική διαταραχή

Κατά κανόνα, όταν ένα άτομο ξεκινάει την ψυχοθεραπεία, είναι θετικό γιατί ανυπομονεί να νιώσει καλυτέρα/ να λύσει το ζητούμενο. Μπορεί να μην γνωρίζει τι ακριβώς το εμποδίζει να έχει μια χαρούμενη ζωή. Αλλά αποδέχεται ότι κάτι το ενοχλεί και είναι πρόθυμο να συνεργαστεί για να βρει τι ακριβώς δεν πάει καλά. Το να δηλώσει κάνεις «Έχω πρόβλημα Θέλω βοήθεια!» είναι πολύ πολύτιμο άλλα καθόλου εύκολο γιατί απαιτεί αρκετή

• ειλικρίνεια και

• αυτο-αποδοχή. ⠀

Αυτά τα δυο χαρακτηριστικά λείπουν στους ανθρώπους με αποφευκτική διαταραχή και αυτό κάνει την ζωή τους πολύ δύσκολη. Ένας τέτοιος άνθρωπος βρίσκεται συνεχώς σε μια κατάσταση χρόνιας θλίψης, μπορεί να κλαίει κάθε μέρα, αισθάνεται μια τεράστια καταστρεπτική ντροπή και αυτοαπομόνωση. ⠀

Η κύρια σύγκρουση ανθρώπων με αποφευκτική διαταραχή είναι:

1. μια έντονη επιθυμία αποδοχής (να γίνω αποδεκτός) μαζί με

2. έναν μεγάλο φόβο απόρριψης. ⠀

Τα άτομα αυτά είναι υπερβολικά ευαίσθητα, βλέπουν την κριτική ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει. ⠀

Οι πεποιθήσεις τους είναι:

• θα με απορρίψουν αν γνωρίσουν το πραγματικό μου εαυτό

• θα ντροπιαστώ αν δοκιμάσω κάτι καινούργιο

• δεν έχω αξία, είμαι αδέξιος, μη ελκυστικός και κατώτερος ⠀

Για μένα οι άνθρωποι με αποφευκτική διαταραχή είναι από τους πιο δύσκολους πελάτες στην ψυχοθεραπεία. Φοβούνται μήπως δεν θα ανταποκριθούν στις προσδοκίες και έτσι χάνουν πολλές ευκαιρίες στην επαγγελματική ζωή και στις σχέσεις. Αναζητάνε ευχαρίστηση και ταυτόχρονα αρνούνται καινούργιες εμπειρίες. Προβάλλουν τον φόβο, τη ντροπή, την αμηχανία, την αρνητικότητα… και παρόλα αυτά έχουν πολύ έντονη επιθυμία για επαφή και τρυφερότητα.

Κάθε ευχαρίστηση και απόλαυση υποδηλώνει τη πιθανότητα ντροπής και αποτυχίας. Η αποδοχή αυτής της αλήθειας αυτόματα μας τοποθετεί σε μια ώριμη στάση ζωής.